

Kiedy na łamach monumentalnego dzieła wydanego w 2014 roku, jakim niewątpliwie są Księgi Jakubowe Olgi Tokarczuk, znalazło się nazwisko Elżbiety Drużbackiej, niejeden miłośnik twórczości tej poetki poczuł zapewne ciepło w sercu. Tym bardziej, że fragmenty powieści, w których pojawia się postać barokowej artystki, która w opinii jej współczesnych zdążyła sobie zapracować na miano Sappho polskiej, są niczym podsumowanie jej literackiego prywatnego życia. Życia, o którym — wydawać by się mogło — wiemy ciągle niewiele. Niniejsza publikacja jest próbą syntezy zebranych i opublikowanych dotychczasowych informacji na temat Drużbackiej, podjęciem wąskiej analizy jej twórczości oraz zachętą do udzielenia przez czytelników odpowiedzi na pytanie o to, czy poetka zasługuje — z historycznego i kulturowego punktu widzenia — na miano wielkiej tarnowianki.